Gece seslerinin içinden

Şimdi düşünüyorum...
neresindesin bu hayatın?
ya da neresindeyiz ?
dedikodudan ibaret tam ortasındamıyız ?
yoksa, bize göre tam ortası sana göre tam kıyısındamıyız.
bilmiyorum
bilmiyorum..
ama;
ortasıda olsa.
kıyısada olsa, çekiyoruz.
Çekmek zorundayız
bize küçükken vurulmuş piçlik damgası
annesi orospu babası pezevenk bir dünyadan doğmuşuz ( atadan kaynaklı)
öyle değilmi yoksa ?
senin dünyan'da orospu çocuğu değil mi?
yok yok..
sen yalnış biliyorsun...
şuan durduğun bölge orospunun bedenini pazarladığı yer.
sen farkında değilsin..
uyan! uyan..
pazarlıyor yine bedenini annen.
engelle annenin orospu ruhunu..
babanın pezevenkliğini..
tekrar orospu çocuğu olarak doğma..

Son Kalemim..

Kırılmış Bir Kalemin
son mısralarıydı defterime düşenler...
alfabenin ilk harfinden son harfine kadar
karaladım karalayabildiğim kadar.

Beyaz Bir Kent

Saflığı getirdi bana geri
boş ve dumansız bir şehir
düşüncelerin hepsinin uyuduğu anda
sessizliğin hakim olduğu gece
karanlık gecenin üstüne
beyaz beyaz örtüler kapatildi
biraz kefen gibi
biraz çarşaf.
sahteliğin ve yalanın
uyuduğu anda.
beyaz oluverdi kent birden bire.
sabah gün başladığında
yine karanlığa büründü koca beyaz şehir.
sessizlik yuvasına çekildi.
gürültü hakim oldu karanlık şehre..

İçime Çektiğim her nefes

Dağılıyor sigaramın dumanı yine geceme
saçıyor zehirini odama
saçıyor içimde oluşan tabakayı gözlerimin önüne
her gördüğüm buluta
bir sigara daha yakıyorum
her yaktığım sigaraya gömüyorum uykularımı.
her düşlediğim hayale yaklaştırıyorum

Karanlıktan Beyaza Dökülen..

Uyku girmeyen bir geceye açıyorum kucağımı
yine ışığı söndürdüğüm zamanda
ve yine müziği açtığım zamanda.
tekrar tekrar yazıyorum aynı kağıt üzerine
aynı cümleleri
tekrarlıyorum kendimi
tekrarlıyorum hayatı
döküyorum içimdeki nefreti bembeyaz duygulara..