Yine sessiz bir güne uyanıyorsun, saat yine 07:00 sesler yine aynı sesler, artık varolan sesler size sessizlik içerisinde geliyor alışmışlığın vermiş olduğu bir kudret olsa gerek..
uyandığınızda üzerinizde bulunan terin içinde bulunan tuz miktarı midenizi bulandırıyor kusmak istiyorsunuz ama bir türlü yapamıyorsunuz içinizdeki nefret, sinir, inançsızlık duygusunu atamadığınız gibi belirsizliğin içinde kayboluyorsunuz.
herşey bir belirsizlikten ibaret, yürüdüğünüz yol, gittiğiniz semtler ve aileler kişisel ziyaretler hatta sevgiliniz hepsi bir belirsizlikten ibaret geliyor size, çünkü hiç kimseye hiç birşeye tam anlamıyla güvenemiyorsunuz neyin ne zaman nasil ve ne şekilde son bulacağını bilemiyoruz ki. şimdi kafama silahı dayasam intihardır benim için ama başkaları için kaderinde bu varmış olur kişilerin bakış açısı nekadar çok müdahale ediyor hayatınıza? nekadar çok başkalarının düşüncelerinin içinde yer alıyorsunuz isteyerek yada istemeyerek ?
Kamerali Chat
YanıtlaSilGörüntülü sohbet siteleri ücretsiz